xoves, 2 de abril de 2020

A herdade da manta

Un pai, que era moi probe, cando morreu deixoulle ós seus tres fillos unha manta soa para se cobriren. Dormían os tres no mesmo leito e nas noites frieiras do inverno rifaban a cotío porque cada un puxaba pola manta para el.
O máis novo, que os outros dous tiñan como medio tolo, un día propuxo ós irmáns a venda da sua parte no herdo da manta con a condizón de o deixaren dormir entre os dous. Os outros, como se tiñan por mais agudos, non se decataron da malicia e mandárono facer o papel do trato e firmárono.
Despois eles, cada un turraba pola manta para o seu lado e o que parecía parvo ríase deles porque estaba sempre ben abrigado, e dicia: 
-“Coitadiño de quen vende que non tira nin estende”.

Ningún comentario:

Publicar un comentario