O tío Manuel quería saber se a súa muller choraría por el cando morrese. E despois de poñerse de acordo cos seus compañeiros fíxose o morto.
A tía Xoana, que así se chamaba a dona, chorou os sete chorares mentres dicía:
-Adiós, meu Manuel! Adiós meu Manueliño! Eu tamén quero morrer farasme aló un sitio
Os compadres do tío Manuel que o levaban nunha angarella camiño do cemiterio, ao ver que estaban chegando, pararon embaixo dun carballo. O tío Manuel agarrouse dos gallos do carballo e voltou todo ledo para a casa ó ver cá súa muller chorara moito por el.
O cabo dun ano, o Tío Manuel morreu de verdade e a Tía Xoana voltou chorar os sete chorares, mais cando veu que estaban chegando ao cementerio berrou máis forte dicindo:
-Apartade do carballo, non sexa o conto do ano pasado!
Ningún comentario:
Publicar un comentario