Había unha vez un labrador arando nunha leira con dous burros. Cadrou de pasar por alí un home que era veciño seu e díxolle se lle deixaba falar con un dos burros. O labrador, un pouco estrañado, contestoulle que si. E o veciño, que se chamaba Florindo, achegouse á orella dun dos dous burros. Este colleu medo, dou un chimpo, rompeu o xugo e fuxiu correndo para a casa.
O labrador, cada vez máis extrañado, preguntoulle a Florindo que fora o que lle tiña dito ao burro para que saíra correndo daquel xeito. Florindo, que era un pillabán, dixo que lle acababa de dar a noticia da norte da súa nai.
-Pois vaite de aí para a casa – dille o labrador a Florindo- e que non te escoite o outro porque sonche irmáns e, se o outro foxe tamén, quédame a leira sen arar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario