O Ramiro era un home verdadeiramente destemido. Ninguén que escoitara falar del puña en dúbida a súa valentía. Como dicía a xente non lle tiña medo nin a vivo nin a morto.
Unha noite, que volvía tarde, coma sempre, da taberna, descubriu que alguén se movía diante del, ó seu modo de pensar, dun xeito provocativo
-Ti quen es? –preguntoulle moi arroutado o Ramiro
Pero o fulano nin contestou nin deixou de moverse, de todo indiferente ao mal humor de Ramiro.
-Non cho volvo preguntar –falou Ramiro con máis desacougo que mal xenio- Quen es e que queres de min?
E sen agardar resposta, diante da insolencia do descoñecido, sacou o revólver do peto do pantalón e descargou contra el o cargador enteiro.
Ao día seguinte, uns mozos que atoparon parado no camiño ao Ramiro, que non lles quixo dicir nada do que estaba a acontecer, puideron comprobar que o Valente e destemifo veciño matara a tiros a noite anterior a …..unha xesta que se movía co vento.
Ningún comentario:
Publicar un comentario