Unha velliña que tiña case que cen anos quixo arranxar as súas contas porque, como dicía ela, á hora menos pensada podía pasar calquera cousa. Fóronlle buscar ao crego, recebeu os sacramentos e logo díxolle ao crego:
-Señor cura, logo eu agora xa teño que morrer?
-Non, señora, non! Os sacramentos non matan a ninguén. Pero mire, non teña ansía que no ceo estáselle moi ben.
-Mire, señor crego, -dixo a vella- deixeseme de contos! Que coma na casiña dun non se lle está en ningún lado.
Ningún comentario:
Publicar un comentario