Contabame meu pai que había un home en Noia moi rico. Un domingo de feira doulle por levar á feira un par de bois que eran a admiración da xente. Polo camiño atopou a un pobre moi coñecido del e díxolle:
-E que fas aí, Manuel?
-Pois xa ves –dixo Manuel- esperando a que alguén me dea algo para ir vivindo.
E mirando para os bois dixo:
-O que daría eu por ter un par de bois coma eses!
Mentres falaban, os bois cagaron cadansúa bosteira, e entón di Xosé o dono dos bois:
-Pois se lle come-la bosta, son teus os bois
-Palabra de home, Xosé –dixo Manuel
-Palabra de home, Manuel.
Agachouse o pobre Manuel e puxose a comer na bosta. Tan pronto veu Xosé que comía en menos de nada, empezou a darlle voltas á boina e a sudar.
-Que tes, que che pasa?
-Nada, nada –contesta Xosé
Pero Manuel, coñecedor do mundo, díxolle:
-Non hai nada perdido. Comes ti a outra bosteira e os bois volven ser teus.
-Palabra de home, Manuel? –dixo Xosé.
-Palabra de home, Xosé! –dixo Manuel
Agachouse Xosé e púxose a comer na bosta
Entón di Manuel:
-Hai que ver canta merda comemos para non gañar nada
Ningún comentario:
Publicar un comentario