Era no tempo da fame e dous rapaces xogaban preto dunha estrada cando de súpeto, dun camión que pasaba, caíron dous caixóns. Os rapaces foron ver o que era e atopáronse con dous caixóns de figos. Entón colléronos e agocháronos no monte. Un díxolle ao outro:
-Para repartilos quedamos esta noite no cemiterio e repartimolos a dous para ti e dous para min.
Cando estaban no cemiterio pasou por alí un home que viña da taberna e escoitou dicir
-…Dous para ti, dous para min!
Co medo que pillou foi correndo para casas a contarlle a súa muller que no cemiterio había pantasmas, e logo fóronllo contar ao crego.
Ao día seguinte o crego predicou no altar que aquela noite tiñan que ir rezar todos ao cemiterio. E así foron. Entón, canto todos estaban axionllados no chan e o crego estaba a rezar, escoitaron:
-Dous para ti, dous para min, dous para ti, dous para min…
Cando, de súpeto, oíron:
-Dous para ti, dous para min. Xa non quedan máis. Vai fóra co caixón e traio cheo cos que están fóra
A xente ao oír aquilo botouse a correr e a berrar:
-Veñen por nos! Veñen por nos!
Ningún comentario:
Publicar un comentario